Geçici İş İlişkisi (Ödünç İşçi Uygulaması) Nedir ?

Geçici iş ilişkisi yani ödünç işçi uygulaması mevzuatımıza 4857 sayılı İş Kanunu ile girmiş bir uygulama olup, Kanunun Geçici iş ilişkisi başlıklı 7 nci maddesinde düzenlenmiştir.

Bu uygulama ile işveren, işçinin yazılı rızasını almak suretiyle, işçisini aynı holding bünyesi içerisinde veya aynı şirketler topluluğuna bağlı başka bir işyerine geçici olarak devredebilir. Aynı şekilde işveren işçisini benzer işlerde çalıştırılması koşuluyla başka bir işverene devredebilir. Bu uygulamada işçinin asıl işverenle iş sözleşmesi devam eder ancak işçi iş görme borcunu devralan işveren karşı yerine getirmek zorunda olup, işçi kendisini ödünç olarak alan işverenin emir ve talimatı altında çalışmak zorunadır.

Kanun uyarınca geçici iş ilişkisi en fazla altı ay süreyle ve yazılı olarak yapılır. Gerekmesi halinde en fazla iki defa yenilenebilir.

Ödünç işçi uygulamasında, asıl işverenin ücret ödeme yükümlülüğü devam eder. İşçiyi devralan işveren de işçinin kendisinde çalıştığı süre boyunca işçinin ödenmeyen ücretinden, işçiyi gözetme borcundan ve sigorta primlerinden asıl işverenle birlikte sorumludur.

Buna karşılık işçi, kusuru ile sebep olduğu işyerine ve işe ilişkin zararlardan, devralan işverene karşı sorumludur. İş sözleşmesinde aksi kararlaştırılmamışsa, işçinin Kanundan doğan diğer hak ve yükümlülükleri ödünç iş ilişkisinde de uygulanır.

İşçinin ödünç olarak alındığı işyerinde grev – lokavt varsa, grev ve lokavtın uygulanması sırasında ödün alınan işçi de çalıştırılamaz. Aynı şekilde, toplu işçi çıkarmaya gidilen işyerlerinde çıkarma tarihinden itibaren altı ay içinde toplu çıkarmanın konusu olan işlerde geçici ödünç işçi ilişkisi kurulamaz. (isvesosyalguvenlik.com)