Bilindiği üzere, 4857 sayılı İş Kanunun 18, 19, 20 ve 21 inci maddeleri uyarınca, 30 veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren; işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.

Dolayısıyla bu şeklide iş güvencesi kapsamına giren işyerinde çalışan bir işçi işten çıkarıldığında, fesih işlemi geçerli bir sebebe dayanmıyorsa işe iade davası açabilir.

İşçi açacağı bu dava ile;

1- İşe iadesini yani tekrar işe başlatılmasını,

2- Mahkeme kararının kesinleşmesine kadar çalıştırılmadığı süre için en çok dört aya kadar doğmuş bulunan ücret ve diğer haklarının ödenmesini,

talep edebilir.

Bunun dışında işçi, işe iade talebinde bulunmaksızın doğrudan tazminat ödenmesini talep edemez. Mahkeme burada feshin geçersizliğine karar vermesi halinde sadece şartlı olarak, işverenin en az 4 aylık ve en çok 8 aylık ücret tutarında işe başlatmama tazminatı ödemesine karar verebilir. İşverenin bu tazminatı ödeme şartı ise işçinin 10 işgünü içinde işe başlamak için işverene başvurmasına rağmen işverenin bir ay içerisinde kendisini işe başlatmaması halinde doğar. Dolayısıyla işveren belirtilen süre içerisinde işçiyi işe başlatırsa veya işçi süresi içerisinde işe başlamak için işverene başvuruda bulunmazsa, işveren mahkemece belirlenen işe başlatmama tazminatını ödemek zorunda değildir.