25 Haziran 2001 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde kabul edilmiş, 12 Temmuz 2001 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanmış, 30 gün sonra da yürürlüğe girmiştir.

Kanunun güncel metnine buradan ulaşabilirsiniz.

Adından da anlaşılacağı üzere memurlar başta olmak üzere kamuda çalışan işçi statüsü dışındaki kişileri kapsamaktadır. Kanun, kamu görevlilerinin ortak ekonomik, sosyal ve meslekî hak ve menfaatlerinin korunması ve geliştirilmesi için oluşturulan sendika ve konfederasyonların kuruluşu, organları, yetkileri ve faaliyetleri ile sendika ve konfederasyonlarda görev alacak kamu görevlilerinin hak ve sorumluluklarını belirlemekte, toplu sözleşme yapılmasına ilişkin usul ve esasları düzenlemektedir.

Devlete bağlı genel, katma ve özel bütçeli idareler, il özel idareleri ve belediyeler ile bunlara bağlı kuruluşları, kamu iktisadî teşebbüslerini, özel kanunlarla veya özel kanunların verdiği yetkiye dayanarak kurulan banka ve teşekküller ile bunlara bağlı kuruluşlar ve diğer kamu kurum veya kuruluşlarında işçi statüsü dışında çalışan kamu görevlilerini kapsamaktadır.

Kanunda ilk başta sadece toplu görüşme düzenlenmiş ve memur sendikalarına toplu görüşme hakkı verilmişken, daha sonra 2010 yılında yapılan Anayasa değişikliğine paralel olarak 2012 yılında 6289 sayılı Kanunla yapılan düzenlemeler doğrultusunda toplu sözleşme yapma hakkı da verilmiştir (Bkz. Çalışma Hayatında da Bazı Değişiklikler Yapan Anayasa Değişiklikleri Yürürlüğe Girdi, Memurlara Toplu Sözleşme Yolu Açıldı). İşçi sendikacılığında olduğu gibi grev ve lokavt hakkı ise bulunmamaktadır.

Kanunda kamu görevlileriyle ilgili sendika kurulabilecek 11 hizmet kolu belirlenmiştir. Kanunun 28 inci maddesine kadar olan kısmı sendikalar ve sendikal faaliyetlerle ilgili konuları, 28 inci maddeden 35 inci maddeye kadar olan kısmı toplu sözleşme görüşmeleri ve uyuşmazlıkların çözümü ile ilgili konuları, 36 ncı maddeden sonraki kısmı ise ortak hükümleri düzenlemektedir.