1475 sayılı eski İş Kanununun kıdem tazminatıyla ilgili 14 üncü maddesinde, “İşçilerin kıdemleri, hizmet akdinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden akdedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıkları süreler gözönüne alınarak hesaplanır. İşyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde işçinin kıdemi, işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanır.” hükmüne yer verilmiştir.

4857 sayılı İş Kanununun “İşyerinin veya bir bölümünün devri” başlıklı 6 ncı maddesinde de;

“İşyeri veya işyerinin bir bölümü hukukî bir işleme dayalı olarak başka birine devredildiğinde, devir tarihinde işyerinde veya bir bölümünde mevcut olan iş sözleşmeleri bütün hak ve borçları ile birlikte devralana geçer.

Devralan işveren, işçinin hizmet süresinin esas alındığı haklarda, işçinin devreden işveren yanında işe başladığı tarihe göre işlem yapmakla yükümlüdür.

Yukarıdaki hükümlere göre devir halinde, devirden önce doğmuş olan ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlardan devreden ve devralan işveren birlikte sorumludurlar. Ancak bu yükümlülüklerden devreden işverenin sorumluluğu devir tarihinden itibaren iki yıl ile sınırlıdır.”

hükümlerine yer verilmiştir.

Söz konusu kanun hükümleri birlikte değerlendirildiğinde, işyeri devri halinde kıdem tazminatı açısından işçinin önceki işverene bağlı olarak geçen çalışma süreleri ile yeni işverene bağlı olarak geçen çalışma sürelerinin tamamının dikkate alınacağı, yani birleştirileceği; devirden önce doğmuş olan ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlardan devreden ve devralan işverenin birlikte sorumlu olduğu, ancak eski işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl ile sınırlı olduğu sonucu ortaya çıkmaktadır.

Nitekim söz konusu kanun hükümlerine paralel olarak, Yargıtay kararlarında da işyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde, işçinin kıdeminin işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanması gerektiği belirtilmektedir.

İki Yıllık Süre Sınırlaması Kıdem Tazminatı Açısından Geçerli Değil

Buna karşılık aynı Yargıtay kararlarında; 1475 sayılı Yasanın 14. maddesinin ikinci fıkrasında, devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı Yasanın 6. maddesinde sözü edilen devreden işveren için öngörülen iki yıllık süre sınırlamasının, kıdem tazminatı bakımından geçerli olmadığı, kıdem tazminatının işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanması, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk uygulanması gerektiği belirtilmektedir. (Yargıtay 22. Hukuk Dairesi – 2016/25939 E., 2019/24294, K. Tarihi: 24.12.2019 / Yargıtay 22. Hukuk Dairesi – 2016/20182 E., 2019/18280 K. – Tarihi: 07/10/2019 / Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/27099 E. , 2020/11595 K. Tarihi: 13/10/2020)

Dolayısıyla söz konusu Yargıtay kararları uyarınca, işyerinin devri halinde, devir tarihinden itibaren iki yıl geçmiş olsa bile eski işverenin kıdem tazminatı ile ilgili sorumluluğu ortadan kalkmayacak, sadece zamanaşımı halinde sorumluluğu ortadan kalkacaktır. (Bkz. Yeni Düzenlemeye Göre İşçi Alacaklarında Zamanaşımı Kaç Yıl Oldu ?) (isvesosyalguvenlik.com)